Wikipedia

User:Mariastr/sandbox

< User:Mariastr
This page is about the medical condition. For other uses, see Mariastr/sandbox (disambiguation).
Mariastr/sandbox

O πυρετός (επίσης γνωστός ως πυρεξία[1]) είναι ένα από τα πιο κοινά ιατρικά σημάδια και χαρακτηρίζεται από άνοδο θερμοκρασίας του σώματος πάνω από το φυσιολογικό βεληνεκές 36.5–37.5 °C (97.7–99.5 °F) εξαιτίας μίας αύξησης στο σημείο ρύθμισης της θερμοκρασίας.[2] Αυτή η άυξηση επιφέρει αύξηση μυικού τόνου και τουρτούρισμα.

Καθώς η θερμοκρασία ενός ατόμου αυξάνεται, υπάρχει, γενικά, μία αίσθηση κρύου παρά την αυξανόμενη σωματική θερμοκρασία. Μόλις η καινούργια θερμοκρασία σταθεροποιηθεί, υπάρχει μία αίσθηση ζέστης. Ένας πυρετός μπορεί να προκληθεί από πολλές διαφορετικές καταστάσεις που ποικίλουν από καλοήθεις εώς δυνητικά σοβαρές. Υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ και κατά της χρησιμότητας του πυρετού, και το θέμα είναι αμφιλεγόμενο. Με εξαίρεση τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, η θεραπεία για την μείωση του πυρετού δεν είναι συχνά απαραίτητη: ωστόσο, αντισηπτικές θεραπείες μπορεί να είναι αποτελεσματικές στη μείωση της θερμοκρασίας, κάτι που μπορεί να βελτιώσει την άνεση του προσβεβλημένου ατόμου.

Ο πυρετός διαφέρει από την ανεξέλεγκτη υπερθερμία,[1] καθώς σε αυτήν την υπερθερμία υπάρχει μία αύξηση στη σωματική θερμοκρασία πάνω από το θερμορρυθμιστικό επίπεδο του σώματος, εξαιτίας της υπερβολικής παραγωγής ζέστης ή/και ανεπάρκειας θερμορρύθμισης.

Ορισμός

edit

Μία μεγάλη ποικιλία για φυσιολογικές θερμοκρασίες έχει βρεθεί.[3] Ο πυρετός είναι γενικά αποδεκτό ότι παρουσιάζειται εάν η ανυψωμένη θερμοκρασία προκαλέιται από ένα ανυψωμένο σημείο ρυθμίσεως και:

  • Η θερμοκρασία στον πρωκτό (ορθό/ορθού) έχει ανέβει ή πέσει 37.5–38.3 °C (99.5–100.9 °F)[1][3]
  • Η θερμοκρασία του στόματος έχει ανέβει ή πέσει 37.7 °C (99.9 °F)[4]
  • Η θερμοκρασία κάτω από το χέρι (μασχαλιαία) ή στο αυτί (ωτική) έχει ανέβει ή πέσει 37.2 °C (99.0 °F)

Στους υγιείς ενήλικους άντρες και γυναίκες, το εύρος των φυσιολογικών, υγειών θερμοκρασιών για το στόμα είναι 33.2–38.2 °C (91.8–100.8 °F), για τον πρωκτό είναι 34.4–37.8 °C (93.9–100.0 °F), για τη τυμπανική μεμβράνη ( το τύμπανο του αυτιού) είναι 35.4–37.8 °C (95.7–100.0 °F), και για την μασχάλη είναι 35.5–37.0 °C (95.9–98.6 °F).[5] Το εγχειρίδιο του Harrison για την εσωτερική παθολογία ορίζει τον πυρετο ως πρωινή θερμοκρασία >37.2°C (>98.9°F) ή ως απογευματινή θερμοκρασία >37.7°C (>99.9°F), ενώ η καθημερινή μεταβολή της θερμοκρασίας είναι φυσιλογικά 0.5°C (0.9°F).[6]

Η κανονική θερμοκρασία του σώματος ποικίλει, εξαρτώμενη από πολλόυς παράγοντες, συμπεριλαμβάνοντας την ηλικία,το σεξ,την ώρα της ημέρας, τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, το επίπεδο άσκησης, και άλλα. Μία άυξηση της θερμοκρασίας δεν είναι πάντα πυρετός. Για παράδειγμα, η θερμοκρασία ενός υγιούς ατόμου ανεβαίνει όταν αυτός ή αυτή αθλείται, αλλά αυτό δεν θεωρείται πυρετός, καθώς το σημείο ρύθμισης είναι φυσιολογικό. Από την άλλη πλευρά, μία "κανονική" θερμοκρασία μπορεί να είναι πυρετός, εάν είναι ασυνήθιστα υψηλή για το άτομο αυτό. Για παράδειγμα, οι ιατρικά αδύναμοι γηραιότεροι άνθρωποι έχουν μειωμένη ικανότητα να παράγουν σωματική θέρμανση, οπότε μία "φυσιολογική" θερμοκρασία 37.3 °C (99.1 °F) μπορεί να αντιπροσοπεύει έναν κλινικά σημαντικό πυρετό.


Είδη

edit
 
Performance of the various types of fever
a) Συνεχής πυρετός
b) Ο πυρετός συνεχίζει να επιδεινώνεται και να υποχωρεί
c) Διαλείπων πυρετός
d) Διακοπτόμενος πυρετός
e) Κυματοειδής πυρετός
f) Υποτροπιάζων πυρετός

Το σχέδιο των αλλαγών της θερμοκρασίας μπορεί περιστασιακά να υπαινίσσεται διάγνωση

  • Συνεχής πυρετός: Η θερμοκρασία παραμένει πάνω από την κανονική κατά τη διάρκεια της ημέρας και δεν κυμαίνεται περισσότερο από 1 °C μέσα σε 24 ώρες, π.χ. λοβώδη πνευμονία, τύφος, λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, βρουκέλλωση ή τύφος. Ο τυφοειδής πυρετός μπορεί να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο μοτίβο πυρετού (Wunderlich καμπύλη του τυφοειδούς πυρετού), με μια αργή και σταδιακή αύξηση και ένα υψηλό οροπέδιο. (Σταγόνες που οφείλονται σε φάρμακα μείωσης του πυρετού εξαιρούνται.)
  • Διαλείπων πυρετός: Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι παρούσα μόνο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ μετά επιστρέφει στη φυσιολογική, π.χ.' ελονοσία, Κάλα-Αζάρ, πυαιμία ή σηψαιμία . Ακολουθούν τα είδη αυτού: [7]
    • Καθημερινός πυρετός, με συχνότητα 24 ωρών, χαρακτηριστικό της Plasmodium falciparum ή Plasmodium knowlesi ελονοσίας
    • Τριταίος πυρετός (48ωρη συχνότητα), χαρακτηριστικό της Plasmodium vivax ή Plasmodium ovale ελονοσίας
    • Τεταρταίος πυρετός (72ωρη συχνότητα), χαρακτηριστικό της Plasmodium malariae ελονοσίας
  • Διαλείπων πυρετός: η θερμοκρασία παραμένει πάνω από την κανονική κατά τη διάρκεια της ημέρας και κυμαίνεται περισσότερο από 1 °C σε 24 ώρες, π.χ., λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα.
  • Πυρετός Pel-Ebstein: Ενα συγκεκριμένο είδος πυρετού που σχετίζεται με το λέμφωμα του Hodgkin, είναι υψηλός για μία εβδομάδα και χαμηλός για την επόμενη εβδομάδα και όυτω καθεξής. Ωστόσο, υπάρχει συζήτηση ως προς το εάν το σχέδιο αυτό υπάρχει πραγματικά.[8]

Ένας ουδετεροπενικός πυρετός, που ονομάζεται επίσης εμπύρετη ουδετεροπενία, είναι ο πυρετός κατά την απουσία της λειτουργίας του φυσιολογικού συστήματος άμυνας. Εξαιτίας της έλλειψης των ουδετερόφιλων που καταπολεμούν τις λοιμώξεις, μία βακτηριδιακή λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί ταχύτατα: Για τον λόγο αυτό, συχνά θεωρείται ότι απαιτεί επείγουσα ιατρική φροντίδα. Αυτό το είδος πυρετού παρατηρείται συχνότερα σε άτομα που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτική χημειοθεραπεία, παρά σε φαινομενικά υγιή άτομα.

Febricula είναι ένας παλιός όρος για έναν χαμηλό πυρετό, ειδικά εάν η αιτία είναι άγνωστη, δεν υπάρχουν άλλα συμπτώματα, και ο ασθενής αναρρώνει πλήρως σε λιγότερο από μία εβδομάδα.[9]

Υπερπυρεξία

edit

Η υπερπυρεξία είναι ένας πυρετός με εξαιρετική άνοδο της θερμοκρασίας του σώματος μεγαλύτερης ή ίσης των 41.5 °C (106.7 °F).[10] Μία τόσο υψηλή θερμοκρασία θεωρείται έκτακτη ιατρική ανάγκη καθώς μπορεί να υποδεικνύει μία σοβαρή υποκείμενη κατάσταση ή να οδηγήσει σε σημαντικές παρενέργειες. [11] Η πιο κοινή αιτία είναι μία ενδοκρανιακή αιμορραγία.[10] Άλλες πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν σήψη, σύνδρομο Kawasaki,[12] κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο, φαρμακευτικές παρενέργειες, σύνδρομο σεροτονίνης, και καταιγίδα θυρεοειδούς.[11] Οι λοιμώξεις είναι η πιο κοινή αιτία του πυρετού, ωστόσο, καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία και άλλες αιτίες γίνονται πιο συχνές.[11] Λοιμώξεις που συνδέονται συνήθως με υπερπυρεξία περιλαμβάνουν: ροδάνθη, ιλαρά και εντεροϊογενείς λοιμώξεις.[12] Άμεση επιθετική ψύξη σε λιγότερο από 38.9 °C (102.0 °F) έχει βρεθεί ότι βελτιώνει την επιβίωση.[11] Η υπερπυρεξία διαφέρει από την υπερθερμία στο ότι στην υπερπυρεξία ο μηχανισμός ρύθμισης της θερμοκρασίας του σώματος ορίζει την θερμοκρασία του σώματος πάνω από την κανονική θερμοκρασία,και τότε παράγει θερμότητα για την επίτευξη αυτής της θερμοκρασίας, ενώ στην υπερθερμία η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται πάνω από το σημείο ρυθμίσεως εξαιτίας μιας εξωτερικής πηγής.[10]

Υπρερθερμία

edit

Η υπερθερμία είναι ένα παράδειγμα υψηλής θερμοκρασίας που όμως δεν είναι πυρετός. Εμφανίζεται από έναν αριθμό αιτιών συμπεριλαμβανομένων των θερμοπληξία, κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο, κακοήθης υπερθερμία, διεγερτικά, όπως αυτά της αμφεταμίνης και κοκαΐνης, ιδιοσυγκρασιακή αντίδραση στο φάρμακο, και σύνδρομο σεροτονίνης.

Σημάδια και συμπτώματα

edit
 
Michael Peter Ancher, "The Sick Girl", 1882, Statens Museum for Kunst

Ο πυρετός συνήθως συνοδεύεται από συμπεριφορά ασθενείας, η οποία αποτελείται από λήθαργο, κατάθλιψη, ανορεξία, υπνηλία, υπεραλγησία, καθώς και αδυναμία συγκέντρωσης.[13][14][15]

Διαφορική διάγνωση

edit

Ο πυρετός είναι το πιο κοινό σύμπτωμα από πολλές ιατρικές καταστάσεις:

Ο επίμονος πυρετός που δεν μπορεί να εξηγηθεί έπειτα από επαναλαμβανόμενη κλινική έρευνα καλείται πυρετός άγνωστης προέλευσης.

Παθοφυσιολογία

edit
 
Υπερθερμία:Χαρακτηρίζεται στα αριστερά. Κανονική θερμοκρασία σώματος (θερμορυθμιστικό σημείο ρύθμισης) φαίνεται στο πράσινο, ενώ η υπερθερμική θερμοκρασίά εμφανίζεται με κόκκινο χρώμα. Όπως μπορεί να φανεί,η υπερθερμία μπορεί να ταυτισθεί εννοιολογικά με μία αύξηση πάνω από το σημείο ρύθμισης.
Υποθερμία: Χαρακτηρίζεται στο κέντρο: Κανονική θερμοκρασία του σώματος παρουσιάζεται στο πράσινο, ενώ η υποθερμική θερμοκρασία παρουσιάζεται σε μπλε χρώμα. Όπως μπορεί να φανεί,η υποθερμία μπορεί να κατανοηθεί ως μια μείωση κάτω από το θερμορυθμιστικό σημείο ρύθμισης.
Πυρετός: Χαρακτηρίζεται στα δεξιά: κανονική θερμοκρασία του σώματος εμφανίζεται με πράσινο χρώμα. Διαβάζεται "New Normal", επειδή το σημείο ρύθμισης θερμοκρασίας έχει αυξηθεί. Αυτό προκάλεσε γιατί η φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος (σε μπλε) θεωρείται υποθερμική.

Η θερμοκρασία ρυθμίζεται τελικά στον υποθάλαμο. Η ενεργοποίηση του πυρετού, που καλείται πυρετογόνο, προκαλεί απελευθέρωση της προσταγλαδίνης Ε2 (PGE2). Η PGE2 με τη σειρά της δρα στον υποθάλαμο, η οποία παράγει μία συστηματική απόκριση πίσω στο υπόλοιπο σώμα,προκαλώντας φαινόμενα δημιουργίας-θερμότητας για να φτάσει ένα καινούργιο επίπεδο θερμοκρασίας.

Από πολλές απόψεις ο υποθάλαμος λειτουργει σαν ένας θερμοστάτης.[16] Όταν το σημείο ρυθμίσεως ανυψώνεται,το σώμα αυξάνει την θερμοκρασία του τόσο μέσω ενεργούς παραγωγής θερμότητας όσο και με διατήρηση της θερμότητας. Η αγγειοσύσπαση και μειώνει την απώλεια θερμότητας μέσω του δέρματος και αναγκάζει το άτομο να αισθάνεται κρύο. Αν τα μέτρα αυτά δεν αρκούν για να κάνουν τη θερμοκρασία του αίματος στον εγκέφαλο να ταιριάζει με τη νέα ρύθμιση στον υποθάλαμο, τότε προκαλείται ρίγος προκειμένου να χρησιμοποιηθούν οι κινήσεις των μυών για την παραγωγή περισσότερης θερμότητας. Όταν σταματήσει ο πυρετός, και η υποθαλαμική ρύθμιση έχει οριστεί πιο κάτω, το αντίθετο από αυτές τις διαδικασίες (αγγειοδιαστολή, τέλος ρίγους και παραγωγή θερμότητας χωρίς τουρτούρισμα) καθώς και εφίδρωση χρησιμοποιούνται για να δροσιστεί το σώμα με τη νέα, χαμηλότερη ρύθμιση.

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υπερθερμία, στην οποία η κανονική ρύθμιση παραμένει, και το σώμα υπερθερμαίνεται μέσω ανεπιθύμητης κατακράτησης της περίσσειας θερμότητας ή υπερ-παραγωγής θερμότητας.[16] Η υπερθερμία είναι συνήθως το αποτέλεσμα ενός υπερβολικά ζεστού περιβάλλοντος (θερμοπληξία) ή η ανεπιθύμητη αντίδραση σε φάρμακα. Ο πυρετός μπορεί να διαφοροποιηθεί από την υπερθερμία από τις περιστάσεις, και την ανταπόκρισή της σε αντιπυρετικά φάρμακα.

Πυρετογόνα

edit

Ένα πυρετογόνο είναι μια ουσία που προκαλεί πυρετό. Αυτά μπορεί να είναι είτε εσωτερικά (ενδογενή) ή εξωτερικά (εξωγενή) στο σώμα. Η βακτηριδιακή ουσία λιποπολυσακχαριδίου (LPS), που υπάρχει στο κυτταρικό τοίχωμα ορισμένων βακτηρίων, είναι ένα παράδειγμα ενός εξωγενούς πυρετογόνου. Η πυρογεννητικότητα μπορεί να ποικίλει: Σε ακραία παραδείγματα, ορισμένα βακτηριακά πυρετογόνα γνωστά ως υπεραντιγόνα μπορεί να προκαλέσουν ταχείς και επικίνδυνους πυρετούς. Η αποπυρετογόνωση μπορεί να επιτευχθεί μέσω διηθήσεως, αποστάξεως, χρωματογραφίας, ή αδρανοποίησης.


Ενδογενή πυρετογόνα

edit

Στην ουσία όλα τα ενδογενή πυρετογόνα είναι κυτοκίνες, μόρια που είναι μέρος του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος.Παράγονται από φαγοκυτταρικά κύτταρα και προκαλούν την αύξηση του ρυθμιστικού, για την θερμοκρασία σημείου, στον υποθάλαμοτου εγκεφάλου.Ισχυρά ενδογενή πυρετογόνα είναι η ιντερλευκίνη 1 (α και β)[17] , η ιντερλευκίνη 6 (IL-6) και ο παράγοντας νέκρωσης όγκων αλφα.Στα ήπια ενδογενή πυρετογόνα περιλαμβάνεται η ιντερλευκίνη 8, ο παράγοντας νέκρωσης όγκων-α, ο παράγοντας νέκρωσης όγκων-β και η ιντερφερόνη-γ.[17]


Αυτοί οι κυτοκινικοί παράγοντες απελευθερόνονται στην γενική κυκλοφορία, όπου μεταναστεύουν σε περικοιλιακά όργανα του ανθρώπινου εγκεφάλου, κάτι που οφείλεται στην ευκολότερη απορρόφηση που προκαλείται λόγω φραγμού αίματος του εγκεφάλου που μειώνει την διηθητική του δράση εκεί.Οι κυτοκινικοί παράγοντες τότε δεσμεύονται μέσω ενδοθηλιακών υποδοχέών στα τοιχώματα των αγγείων ή αλληλεπιδρούν με την τοπική μικρογλοία των κυττάρων.Όταν αυτοί οι κυτοκινικοί παράγοντες δεσμεύονται τότε το μονοπάτι του αραχιδονικού οξέος είναι ενεργό.


Εξωγενή πυρετογόνα

edit

Μία περίπτωση δημιουργίας του μηχανισμού του πυρετού οφείλεται σε εξωγενή πυρετογόνα που περιλαμβάνουν LPS, που είναι κυτταρικό τοίχωμα από γκραμ-αρνητικά βακτήρια.Μία ανοσολογική πρωτείνη που ονομάζεται λιποπολυσακχαριτική πρωτείνη δεσμεύσεως (LBP) συνδέεται με το LPS.Το σύμπλοκο LBP-LPS ύστερα δεσμεύεται στο CD14 υποδοχέα ενός κοντινού μακροφάγου. Η πρόσδεση αυτή έχει ως αποτέλεσμα την σύνθεση και την απελευθέρωση μιας ποικιλίας από ενδογενούς κυτοκινικούς παράγοντες, όπως η ιντερλευκίνη 1 (IL-1), η ιντερλευκίνη 6 (IL-6), και τον παράγοντα νέκρωσης όγκων άλφα.Με διαφορετικά λόγια, οι εξωγενείς παράγοντες προκαλούν την απελευθέρωση των ενδογενών παραγόντων οι οποίοι με την σειρά τους ενεργοποιούν το μονοπάτι του αραχιδονικού οξέος.



Απελευθέρωση PGE2

edit

Η απελευθέρωση του PGE2 προκαλείται από το μονοπάτι του αραχιδονικού οξέος.Αυτό το μονοπάτι (όταν συνδέεται με τον πυερετό) μεσολαβείται από το ένζυμο της φωσφολιπάσης Α2 (PLA2),της κυκλοοξυγενάσης 2 (COX-2) και της προσταγλανδινης Ε2 συνθάσης.Αυτά τα ενζυμα τελικά μεσολαβούν την σύνθεση και την απελευθέρωση της του PGE2.


Το PGE2 είναι ο απώτερος μεσολαβητής της πυρετικής απόκρισης.Το ρυθμιστικό σημείο της θερμοκρασίας του σώματος θα συνεχίσει να ανεβαίνει εως ώτου το PGE2 να μην είναι πλεον παρόν. Το PGE2 δρα στους νευρώνες της προοπτικής περιοχής (POA) μέσω των υποδοχέων 3 της προσταγλανδινης Ε (EP3).Το EP3 των εκραζόντων νευρώνων στην POA νευρώνουν το μεσοραχιαίο υποθάλαμο (DMH), τον ρυγχοειδή πυρήνα στον προμήκη μυελό (rRRa) και τον παρακοιλιακό πυρήνα (PVN) του υποθαλάμου.Το σήμα του πυρετού στέλνεται στο DMH και στο rRPA και αυτό οδηγεί σε διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, το οποίο προκαλεί θερμογένεση χωρίς ρίγος για την παραγωγή θερμότητας του σώματος και αγγειοσύσπαση του δέρματος για να μειώσει την απώλεια θερμότητας από την επιφάνεια του σώματος.Εικάζεται ότι η νεύρωση από το POA στο PVN μεσολαβεί στις νευροενδοκρινείς επιπτώσεις του πυρετού μέσω της οδού που συμμετέχει η υπόφυση και διάφορα ενδοκρινή όργανα.


Υποθάλαμος

edit

Ο εγκέφαλος ενορχηστρώνει τελικά θερμότητα επίδρασης των μηχανισμών δια μέσου του αυτόνομου νευρικού συστήματος.Αυτά μπορεί να είναι:

Στα βρέφη το αυτόνομο νευρικό σύστημα μπορεί επίσης να ενεργοποιεί το φαιό λιπώδη ιστό για την παραγωγή θερμότητας (θερμογένεση χωρίς ρίγος).Η αύξηση του καρδιακού ρυθμού και η αγγειοσυστολή συμβάλλουν στην αυξημένη αρτηριακή πίεση στον πυρετό.


Χρησιμότητα

edit

Υπάρχουν διαφωνίες υπερ και κατά της χρησιμότητας του πυρετού, και το θέμα είναι αμφιλεγόμενο.[18][19] Υπάρχουν μελέτες που χρησιμοποιούν θερμόαιμα σπονδυλωτά[20] και ανθρώπιναs[21] in vivo που με καποιά δεδομένα τους υποδηλώνουν ότι η ταχύτερη ανάκαμψη από τις λοιμώξεις ή από μία κρίσιμη κατάσταση οφείλεται στον πυρετό.Μία φιλανδική μελέτη έδειξε μειωμένη θνησιμότητα σε βακτηριακές λοιμώξεις όταν ο πυρετός ήταν παρών.


Θεωρητικά, ο πυρετός μπορεί να βοηθήσει στην άμυνα του ξενιστή.[18].Υπάρχουν σίγουρα κάποιες σημαντικές ανοσολογικές αντιδράσεις που επιταχύνονται με την θερμοκρασία και ορισμένες παθολογικές, με αυστηρή προτίμηση στην θερμοκρασία που παρεμποδίζονται.[22]


Έρευνα[23] έχει αποδείξει ότι ο πυρετός βοηθά την διαδικασία επούλωσης με πολλούς σημαντικούς τρόπους:


Διαχείρηση

edit

Ο πυρετός δεν πρέπει απαραίτητα να αντιμετωπίζεται.[25] .Οι περισσότεροι άνθρωποι αναρρώνουν χωρίς ειδικοί ιατρική φροντίδα.[26] Αν και είναι δυσάρεστος, ο πυρετός σπάνια ανεβαίνει σε επικύνδινο επίπεδο ακόμα και αν δεν αντιμετωπισθεί φαρμακευτικά.Βλάβες στον εγκέφαλο κατά κανόνα δεν προκαλούνται μέχρι ο πυρετός να φτάσει τους 42 °C (107.6 °F), και είναι σπάνιο για ενά ανεπεξέργαστο πυρετό να υπερβεί τους 41 °C (105 °F).[25] Κάποιες περιορισμένες ενδείξεις υποστηρίζουν ότι ένα βρέχοντας με ένα σφουγγάρι ή κάνοντας μπάνιο με χλιαρό νέρο μπορούν να ανακουφίσουν παιδιά με πυρετό.[27] Η χρήση εξαεριστήρα ή κλιματισμού είναι δυνατόν να μειώσουν την θερμοκρασία και να αυξήσουν την άνεση του ασθενούς.Αν η θερμοκρασία φτάσει το εξαιρετικά υψηλό επίπεδο της υπερπυρεξίας απαραίτητη είναι η ενεργητική ψύξη.[11] Σε γενικές γραμμές τότε οι ασθενείς παροτρίνονται να συγκρατούνται απόλυτα ενυδατωμένοι.[28] Η αυξημένη πρόσληψη υγρών είτε βελτιώνει τα συμπτώματα του πυρετού είτε τα μειώνει σε πολλές ακόμα ασθένειες, όπως το κοινό κρυολόγημα, δεν είναι ακόμη γνωστή η δράση της.[29]



Φάρμακα

edit

Τα φάρμακα τα οποία μειώνουν τον πυρετό καλούνται αντιπυρετικά.Το αντιπυρετικό ιμπουπροφαίνη είναι αποτελεσματικό να μειώνει τον πυρετό στα παιδιά.[30] Στα παιδιά το αντιπυρετικό ιμπουπροφαίνη είναι πιο αποτελεσματικό από την παρακεταμόλη. Η ιμπουπροφαίνη και η παρακεταμόλη μπορούν να χορηγηθούν μαζί με ασφάλεια σε παιδιά με πυρετό.[31][32] Η ατελεσματικότητα της παρακεταμόλης από μόνη της σε παιδιά με πυρετούς έχει αμφισβητηθεί.[33] Η ιμπουρφερόνηε είναι επίσης ισχυρή ασπιρίνη σε παιδιά με πυρετούς.[34] Επιπλέον, η ασπιρίνη δεν συνίσταται σε παιδιά και νέους ενήλικες (κάτω από την ηλικία των 16 ή 18) λόγω του κινδύνου που παρουσιάζει σύνδρομο Reye.[35]


Επιδημιολογία

edit

Περίπου το 5% των ασθενών που εισάγονται στην μονάδα επείγοντων περιστατικών έχουν πυρετό.[36]


Ιστορία

edit

Μέχρι την εποχή του Ιπποκράτη, είχαν αναγνωριστεί αρκετά μοτίβα πυρετού: σε αυτά περιλαμβάνεται ο τριταίος πυρετός ( κάθε 48 ώρες) και ο τεταρταίος (κάθε 72 ώρες) που προκαλούνται απο την ελονοσία.[37] Κατά το πέρας των αιώνων έχει διαμορφωθεί μία γενική άποψη σχετικά με το τι συνιστά έναν πυρετό, την διάκριση του πυρετού ως σύμπτωμα και του πυρετού ως νόσου, ένα πολύπλοκο σύστημα ταξινόμησης για πολλούς τύπους του πυρετού, υποθέσεις ως προς τις αιτίες του πυρετού και διάφοροι μέθοδοι για την διάγνωση και την θεραπεία του.Τον 10ο αιώνα ο Πέρσης ιατρός Akhawaynī δημιούργησε την έννοια της καμπύλης του πυρετού (πυρετός έναντι στο χρόνο) ως διαγνωστικό βοήθημα.


Κοινωνία και πολιτισμός

edit

Η φοβία για τον πυρέτο

edit

Η φοβία για τον πυρετό είναι όρος που έχει διατυπωθεί από ιατρούς εμπειρογνώμονες και αφορά τις παρανοήσεις των γονέων σχετικά με τον πυρετό των παιδιών τους.Μέσα σε αυτές πολλοί γονείς πιστεύουν εσφαλμένα ότι ο πυρετός είναι ασθένεια και όχι κάποιο κλινικό σημάδι,ότι ακόμα και ο χαμηλός πυρετός είναι επιβλαβής και ότι οποιαδήποτε θερμοκρασία ακόμα και ελαφρώς πιο πάνω από την κανονική που εμφαίνεται στο θερμόμετρο είναι κλινικά σημαντικός πυρετός.[38] Επίσης φοβούνται αβλαβείς παρενέργειες όπως πυρετικούς σπασμούς και υπερεκτιμούν δραματικά την πιθανότητα μόνιμης βλάβεις από τυπικούς πυρετούς.[38] As a result of these misconceptions parents are anxious, give the child fever-reducing medicine when the temperature is technically normal or only slightly elevated, and interfere with the child's sleep to give the child more medicine.[38] Το βασικό πρόβλημα σύμφωνα με τον καθηγητή Παιδιατρικής Barton D. Schmitt είναι "ως γονείς έχουμε την τάση να υποψιαζόμαστε ότι οι εγκέφαλοι των παιδιών μας μπορούν να λιώσουν."[39]


Ετυμολογία

edit

Η λέξη πυρεξία προέρχεται από την ελληνική λέξη πυρ που σημαίνει φωτιά.Αντίθετα η λέξη πυρετός(fever) προέρχεται από την λατινική λέξη febris.


Σε άλλα ζώα

edit

Ο πυρετός είναι σημαντικό στοιχείο για την ιατρική διάγνωση στην κτηνιατρική και σε νόσους των οικόσιτων ζώων.Η θερμοκρασία του σώματος των ζώων , που μετριέται συχνά διαφέρει από είδος σε είδος.Για παράδειγμα,ένα άλογο πιστεύεται ότι έχει πυρετό άν η θερμοκρασία του είναι μεταξύ 101.0 °F (38.3 °C).[40]

Σε είδη ζώων που το σώμα τους μπορεί να πάρει διαφορετικές φυσιολογικές θερμοκρασίες όπως για παράδειγμα στην καμήλα,[41] είναι δύσκολο πολλές φορές να καθοριστεί μία εμπύρετη φάση.

Αναφορές

edit
  1. ^ a b c Axelrod YK, Diringer MN (May 2008). "Temperature management in acute neurologic disorders". Neurol Clin. 26 (2): 585–603, xi. doi:10.1016/j.ncl.2008.02.005. PMID 18514828.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link)
  2. ^ Karakitsos D, Karabinis A (September 2008). "Hypothermia therapy after traumatic brain injury in children". N. Engl. J. Med. 359 (11): 1179–80. doi:10.1056/NEJMc081418. PMID 18788094.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link)
  3. ^ a b Laupland KB (July 2009). "Fever in the critically ill medical patient". Crit. Care Med. 37 (7 Suppl): S273–8. doi:10.1097/CCM.0b013e3181aa6117. PMID 19535958. S2CID 21002774.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link)
  4. ^ Barone JE (August 2009). "Fever: Fact and fiction". J Trauma. 67 (2): 406–9. doi:10.1097/TA.0b013e3181a5f335. PMID 19667898.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link)
  5. ^ Sund-Levander M, Forsberg C, Wahren LK (June 2002). "Normal oral, rectal, tympanic and axillary body temperature in adult men and women: a systematic literature review". Scand J Caring Sci. 16 (2): 122–8. doi:10.1046/j.1471-6712.2002.00069.x. PMID 12000664.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  6. ^ Harrison's principles of internal medicine (18th ed.). New York: McGraw-Hill. 2011. p. 4012. ISBN 978-0-07-174889-6. {{cite book}}: |first= has generic name (help); |first= missing |last= (help)
  7. ^ Muhammad, Inayatullah (May 2009). Bedside Techniques: Methods of clinical examination. Saira Publishers and Salamat Iqbal Press, Multan. {{cite book}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)CS1 maint: date and year (link)
  8. ^ Hilson AJ (July 1995). "Pel-Ebstein fever". N. Engl. J. Med. 333 (1): 66–7. doi:10.1056/NEJM199507063330118. PMID 7777006.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link). They cite Richard Asher's lecture Making Sense (Lancet, 1959, 2, 359)
  9. ^ Rolla L. Thomas (1906) [1906]. The eclectic practice of medicine. The Scudder Brothers Company. p. 261.
  10. ^ a b c Loscalzo, Joseph; Fauci, Anthony S.; Braunwald, Eugene; Dennis L. Kasper; Hauser, Stephen L; Longo, Dan L. (2008). "Chapter 17, Fever versus hyperthermia". Harrison's principles of internal medicine. McGraw-Hill Medical. ISBN 978-0-07-146633-2.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  11. ^ a b c d e McGugan EA (March 2001). "Hyperpyrexia in the emergency department". Emerg. Med. (Fremantle). 13 (1): 116–20. doi:10.1046/j.1442-2026.2001.00189.x. PMID 11476402.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link)
  12. ^ a b Marx 2006, p. 2506
  13. ^ Hart, BL (1988). "Biological basis of the behavior of sick animals". Neuroscience and Biobehavioral Reviews. 12 (2): 123–37. doi:10.1016/S0149-7634(88)80004-6. PMID 3050629. S2CID 17797005. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  14. ^ Johnson, RW (2002). "The concept of sickness behavior: a brief chronological account of four key discoveries". Veterinary Immunology and Immunopathology. 87 (3–4): 443–50. doi:10.1016/S0165-2427(02)00069-7. PMID 12072271. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  15. ^ Kelley, KW; Bluthé, RM; Dantzer, R; Zhou, JH; Shen, WH; Johnson, RW; Broussard, SR (2003). "Cytokine-induced sickness behavior". Brain, Behavior, and Immunity. 17 Suppl 1: S112–8. doi:10.1016/S0889-1591(02)00077-6. PMID 12615196. S2CID 25400611. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  16. ^ a b Fauci, Anthony (2008). Harrison's Principles of Internal Medicine (17 ed.). McGraw-Hill Professional. pp. 117–121. ISBN 978-0-07-146633-2. {{cite book}}: Invalid |display-authors=1 (help)
  17. ^ a b Chapter 58 in: Walter F., PhD. Boron (2003). Medical Physiology: A Cellular And Molecular Approaoch. Elsevier/Saunders. p. 1300. ISBN 1-4160-2328-3.
  18. ^ a b Schaffner, A (2006). "Fever--useful or noxious symptom that should be treated?". Therapeutische Umschau. Revue therapeutique. 63 (3): 185–8. doi:10.1024/0040-5930.63.3.185. PMID 16613288. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  19. ^ Soszyński, D (2003). "The pathogenesis and the adaptive value of fever". Postepy Higieny I Medycyny Doswiadczalnej. 57 (5): 531–54. PMID 14737969. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  20. ^ Su, F; Nguyen, ND; Wang, Z; Cai, Y; Rogiers, P; Vincent, JL (2005). "Fever control in septic shock: beneficial or harmful?". Shock (Augusta, Ga.). 23 (6): 516–20. PMID 15897803. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  21. ^ Schulman, CI; Namias, N; Doherty, J; Manning, RJ; Li, P; Elhaddad, A; Lasko, D; Amortegui, J; Dy, CJ (2005). "The effect of antipyretic therapy upon outcomes in critically ill patients: a randomized, prospective study". Surgical Infections. 6 (4): 369–75. doi:10.1089/sur.2005.6.369. PMID 16433601. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  22. ^ Fischler, M.P.; Reinhart, W.H. (1997). "Fever: friend or enemy?". Schweiz Med Wochenschr. 127 (20): 864–70. PMID 9289813. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  23. ^ Craven, R and Hirnle, C. (2006). Fundamentals of nursing: Human health and function. Fourth edition. p. 1044
  24. ^ Lewis, SM, Heitkemper, MM, and Dirksen, SR. (2007). Medical-surgical nursing: Assessment and management of clinical problems. sixth edition. p. 212
  25. ^ a b "Fever". Medline Plus Medical Encyclopedia. U.S. National Library of Medicine. Retrieved 20 May 2009.
  26. ^ "What To Do If You Get Sick: 2009 H1N1 and Seasonal Flu". Centers for Disease Control and Prevention. 7 May 2009. Retrieved 1 November 2009.
  27. ^ Meremikwu M, Oyo-Ita A (2003). Meremikwu, Martin M (ed.). "Physical methods for treating fever in children". Cochrane Database Syst Rev (2): CD004264. doi:10.1002/14651858.CD004264. PMC 6532675. PMID 12804512.
  28. ^ "Fever". National Institute of Health.
  29. ^ Guppy, M. P.; Mickan, S. M.; Del Mar, C. B.; Thorning, S.; Rack, A. (2011 Feb 16). Guppy, Michelle PB (ed.). "Advising patients to increase fluid intake for treating acute respiratory infections". Cochrane Database of Systematic Reviews (Online). 2011 (2): CD004419. doi:10.1002/14651858.CD004419.pub3. PMC 7197045. PMID 21328268. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  30. ^ Perrott DA, Piira T, Goodenough B, Champion GD (June 2004). "Efficacy and safety of acetaminophen vs ibuprofen for treating children's pain or fever: a meta-analysis". Arch Pediatr Adolesc Med. 158 (6): 521–6. doi:10.1001/archpedi.158.6.521. PMID 15184213.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  31. ^ Hay AD; Redmond NM; Costelloe C; et al. (May 2009). "Paracetamol and ibuprofen for the treatment of fever in children: the PITCH randomised controlled trial" (PDF). Health Technol Assess. 13 (27): iii–iv, ix–x, 1–163. doi:10.3310/hta13270. PMID 19454182. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)CS1 maint: date and year (link)
  32. ^ Southey ER, Soares-Weiser K, Kleijnen J (September 2009). "Systematic review and meta-analysis of the clinical safety and tolerability of ibuprofen compared with paracetamol in paediatric pain and fever". Curr Med Res Opin. 25 (9): 2207–22. doi:10.1185/03007990903116255. PMID 19606950. S2CID 31653539.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  33. ^ Meremikwu M, Oyo-Ita A (2002). Meremikwu, Martin M (ed.). "Paracetamol for treating fever in children". Cochrane Database Syst Rev (2): CD003676. doi:10.1002/14651858.CD003676. PMC 6532671. PMID 12076499.
  34. ^ Autret E; Reboul-Marty J; Henry-Launois B; et al. (1997). "Evaluation of ibuprofen versus aspirin and paracetamol on efficacy and comfort in children with fever". Eur. J. Clin. Pharmacol. 51 (5): 367–71. doi:10.1007/s002280050215. PMID 9049576. S2CID 27519225. {{cite journal}}: Unknown parameter |author-separator= ignored (help)
  35. ^ "2.9 Antiplatelet drugs". British National Formulary for Children. British Medical Association and Royal Pharmaceutical Society of Great Britain. 2007. p. 151.
  36. ^ Nassisi, Denise (January 2012). "Evidence-Based Guidelines For Evaluation And Antimicrobial Therapy For Common Emergency DepartmentInfections". Emergency Medicine Practice. 14 (1).{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link)
  37. ^ Sajadi MM, Bonabi R, Sajadi MR, Mackowiak PA (2012) Akhawayni and the first fever Curve. Clin Infect Dis
  38. ^ a b c Crocetti M, Moghbeli N, Serwint J (June 2001). "Fever phobia revisited: have parental misconceptions about fever changed in 20 years?". Pediatrics. 107 (6): 1241–6. doi:10.1542/peds.107.6.1241. PMID 11389237.{{cite journal}}: CS1 maint: date and year (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  39. ^ Klass, Perri (10 January 2011). "Lifting a Veil of Fear to See a Few Benefits of Fever". The New York Times.
  40. ^ "Equusite Vital Signs". www.equusite.com. Retrieved 22 March 2010.
  41. ^ "Body Temperature of the Camel and Its Relation to Water Economy". ajplegacy.physiology.org. Retrieved 22 March 2010.

Περισσότερες πληροφορίες

edit
  • Rhoades, R. and Pflanzer, R. Human physiology, third edition, chapter 27 Regulation of body temperature, p. 820 Clinical focus: pathogenesis of fever. ISBN 0-03-005159-2

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

edit

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Mariastr/sandbox&oldid=1095506639"