User:Dondville/Countries/Archaeology of The Netherlands

The Archaeology in the Netherlands as a as a scientific discipline started with the royal appointment of mr. dr. [[C.J.C. Reuvens]] as the [[Academic ranks in the Netherlands#Full Professors|special professor]] of Archaeology at [[Leiden University]] in 1818. Among Reuven's responsibilities was the establishment of a large national museum of antiquities. This culminated in the present day [[Rijksmuseum van Oudheden]] in [[Leiden]]. Archaeology as a discipline focuses on the material remains of [[community|communities]] from the past.

Education

Archeologie is an university degree requiring a vwo-diploma or another degree that permits admission to an university. The educational program takes an average of 5 years to complete and is currently offered by 4 universities in The Netherlands.

The University of Amsterdam, Amsterdam Centre for Ancient Studies and Archaeology (ACASA)
Free University Amsterdam, Amsterdam Centre for Ancient Studies and Archaeology (ACASA)
University Leiden, Faculty of Archeologie (the only pure archaeological faculty in The Netherlands)
The University of Groningen, "Groninger Instituut voor Archeologie" (GIA)

Since 2006 there exists an archaeological degree at the [[Education in the Netherlands#HBO|HBO]] level. This degree is offered by Saxion in Deventer. After completion of this degree they receive a Bachelorate in Archaeology. Their education focuses on Archaeological fieldwork in The Netherlands according to the KNA (Kwaliteitsnorm Nederlandse Archeologie)^[1].

Specialisations

There are several common specializations available with some being offered as a Master's program. (Offerings differ between Universities)

Prehistoric Archaeology (specialisations: Paleolithicum, Prehistory of Northwestern-Europe)
Classical Archaeology (Aegean, Classical Greece, Etruscans, Roman, early christian Archaeology and later developments in the Mediterranean.
Provincial-Roman Archaeology (Northwestern-Europe in the Roman Era)
Archaeology of the Middle ages and the Modern Era (Northwestern-Europe; Oversea Territories)
Archaeology of the Near East (Anatolia, Mesopotamia, Levant/Palestina, Egypt)
Archaeology of Asia (South- and Southeastern-Asia, Eastern-Asia)
Archaeology of Native America (Meso-America, Carribean, e.a.)
Science-based archaeology (Archaeobotany, Arcaheozoölogy, Biological Anthropology, material culture: lithica/ceramics)
Geoarchaeologie (Archaeometry, Landscape archaeology)
Archaeological Heritage and Heritage Managment

Scientific Institutions, the government and the business sector

Buiten de universiteiten met hun archeologische instituten verrichten instellingen als het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden veel onafhankelijke archeologisch onderzoek. Daarnaast bestaat de Nederlandse archeologie uit:

De minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) en de staatssecretaris van Cultuur zijn politiek verantwoordelijk voor het archeologisch erfgoed in Nederland.

Het archeologische erfgoed van Nederland is wettelijk beschermd en geregeld in de Monumentenwet 1988 paragraaf 5. Een wetswijziging is doorgevoerd naar het model van het Europees Verdrag inzake de bescherming van het Archeologische Erfgoed (kortweg Verdrag van Malta), dat in 1992 in Valletta werd ondertekend.

De rijksoverheid: de Rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek (ROB) te Amersfoort omvatte het kenniscentrum (Archis) en was tot 1 november 2006^[2] het bevoegd gezag voor de bescherming van archeologische monumenten. Op die datum is de ROB formeel opgegaan in de Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten, de tegenwoordige Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. De RCE verstrekt informatie, toetst beleid en adviseert op het gebied van onder meer archeologie. Bijvoorbeeld in relatie tot de ruimtelijke ordening.
De provinciale overheid: de provinciale overheden zien toe op de instandhouding van archeologische waarden in de ruimtelijke ordening (diverse toetsingsinstrumenten). Zij maken archeologische waardenkaarten.
De gemeenten: 37 (vooral stedelijke) gemeenten hebben de beschikking over een gemeentelijke archeologische dienst die zowel gemeentelijk archeologisch beleid uitvoeren als archeologisch noodonderzoek (laten) uitvoeren. Deze gemeenten zijn verenigd in het Convent van Gemeentelijke Archeologen (CGA).
De bedrijven: steeds meer archeologische bedrijven, 'all round' en/of gespecialiseerd, uitvoerend en/of adviserend begeven zich op de archeologische markt. Alleen bedrijven met een opgravingsvergunning (werkend volgens de richtlijnen van de Kwaliteitsnorm Nederlandse Archeologie (KNA)) mogen aan de opgravingsmarkt deelnemen teneinde verschraling van het vakgebied en versnippering van kennis tegen te gaan. Daarnaast bestaan er bedrijven zonder opgravingsvergunning die voornamelijk advieswerk verrichten. Veel archeologische bedrijven hebben zich verenigd in de Vereniging Ondernemers in Archeologie (VOiA) en veel gravende bedrijven in de Nederlandse Vereniging van Archeologische Opgravingsbedrijven (NVAO). Een deel ervan komt voort uit universiteiten, zoals RAAP Archeologisch Adviesbureau (Universiteit van Amsterdam), Archol (Rijksuniversiteit Leiden), ACVU HBS (Vrije Universiteit Amsterdam) en het failliete ARC (Rijksuniversiteit Groningen). Al deze bedrijven zijn al sinds decennia volledig verzelfstandigd. Het Archeologisch Diensten Centrum, BAAC en Archeodienst werden later buiten de universitaire context opgericht.

De Erfgoedinspectie ziet toe op naleving van de richtlijnen. Het College voor de Archeologische Kwaliteit (CVAK) stelt de richtlijnen, in de vorm van de Kwaliteitsnorm Nederlandse Archeologie, op en wijzigt deze na evaluatie met het veld. Dit college is in 2005 ondergebracht bij de Stichting Infrastructuur Kwaliteitsborging Bodembeheer (SIKB).

Als archeologische belangenbehartiger of koepel bestaat de Stichting voor de Nederlandse Archeologie (SNA). Archeologen hebben twee eigen beroepsverenigingen, de Nederlandse Vereniging van Archeologen (NVvA) en de Belangenvereniging van Academici in de archeologie (BVA).

AWN vereniging van vrijwilligers in de archeologie

Het grootste deel van de vrijwillige archeologiebeoefenaars in Nederland hebben zich verenigd binnen de AWN. Oorspronkelijk stond de afkorting voor Archeologische Werkgemeenschap Nederland. Sinds het 60-jarige jubileum in 2011 heeft de AWN besloten om haar naam te wijzigen in AWN vereniging van vrijwilligers in de archeologie.

Meer dan 2.200 mensen zijn lid van deze vereniging die onderverdeeld is in 23 afdelingen die vrijwel het gehele grondgebied van Nederland bestrijken. De AWN werd in 1951 opgericht en bestaat uit vrijwilligers (amateurarcheologen) die opkomen voor de archeologische belangen in stad, dorp en streek. Dit doet zij onder meer door het aankaarten bij gemeenten, provincies en rijksdienst van misstanden, door het geven van opleidingen aan haar leden, ondersteuning bieden binnen het reguliere onderwijs (po en vo), het onderhouden van contacten met de (lokale) media en het verrichten van onderzoek. Leden van de AWN onderschrijven de ethische code van de vereniging, waarmee zij zich verplichten te handelen naar de vigerende wet- en regelgeving en daar waar mogelijk bij te dragen aan de kennisvermeerdering en -verspreiding met betrekking tot de Nederlandse archeologie. De vereniging geeft sinds 1951 het blad over archeologie 'Westerheem' uit. De website van de AWN is: www.awn-archeologie.nl.

Bekende Nederlandse archeologen

Verwijzingen

Externe link

^ http://www.sikb.nl/upload/documents/KNA33/defitief/Deel%20II%20bijlage%20II%20Eisen%20aan%20de%20actoren%20versie%203.3.pdf
^ "Start RACM". {{cite web}}: Unknown parameter |archiefdatum= ignored (help); Unknown parameter |archiefurl= ignored (help); Unknown parameter |dodeurl= ignored (help)

[1] ttp://www.sikb.nl/upload/documents/KNA33/defitief/Deel%20II%20bijlage%20II%20Eisen%20aan%20de%20actoren%20versie%203.3.pdf

[2] "Start RACM". {{cite web}}: Unknown parameter |archiefdatum= ignored (help); Unknown parameter |archiefurl= ignored (help); Unknown parameter |dodeurl= ignored (help)

[1]

[2]